Nowy - oby nie gorszy od poprzedniego

Wraz z nowym rokiem zacznę dodawać posty oznaczone etykietą  ‘home sweet home’. Trochę po to, żeby się pochwalić swoimi postępami w urządzaniu naszego powstającego gniazdka, a głównie dlatego, że chciałabym mieć wygodny w dostępie zapis swoich poczynań. Do tej pory oznaczałam datami zdjęcia z kolejnych etapów budowy, ale nie spięłam ich w całość, więc rozproszyły się po różnych folderach i zakamarkach komputera. Tak będzie mi wygodniej.

Wykańczanie domu zaczęłam od trochę innej strony – zakupu części mebli. Te kilka kartonowych pudeł za mną to stolik pod TV, nadstawka, witryna i regał. Już dawno upatrzyliśmy sobie to w Ikei, a tu nagle w miniony weekend okazało się, że zmieniają asortyment i w ostatniej chwili kupiliśmy ostatni zestaw, choć zupełnie nie planowaliśmy teraz tego wydatku. W kolorze białym, że tak uchylę rąbka tajemnicy. Póki co, salon widzę w bieli, szarości i zgaszonej zieleni.

A te pudełka pośród których siedzę, zawierają klinkierowe cegiełki, których dosyć długo poszukiwałam. Nie chciałam się zadowolić klinkierem zakupionym w pierwszym lepszym składzie budowlanym, a na cegiełki ręcznie formowane przywożone z Holandii po prostu mnie nie stać. Próbowałam zakupić starą cegłę od okolicznych mieszkańców, ale rozmowy nie potoczyły się pomyślnie. Poza tym cięcie cegieł również byłoby sporym wydatkiem. Sprowadziłam więc klinkier z rozbiórki dworku na Pomorzu, w bardzo rozsądnej cenie. Choć na początku kolor mokrych cegiełek bardzo mnie rozczarował, to teraz, po czterech dniach, prezentują się dokładnie tak, jak chciałam. Wiem, że klinkier ostatnio święci triumfy w dekoracji wnętrz, ale nie zniechęca mnie to. Zawsze marzyłam nawet o całym domu zbudowanym z nagiej czerwonej cegły, najlepiej znacznie porośniętej bluszczem.